Rubinowa...hmmm...Entropia!

Sprułam ostatnio wisiorek z rubinami. Powodem były nierówności, bo użyłam wtedy twardego drutu. Niezadowolona rzuciłam go do kasetki i poleżał tak parę lat (przynajmniej trzy!).
Ale jako, że nadal uwielbiam oglądać prace Gonzo (nie mam pojęcia kto to, tylko kiedyś zdjęcia mi ściągnął mój były) i zawsze podziwiałam go/ją za te wykorzystanie na maxa przestrzeni w wisiorach, wielowątkowość i giętkość, zapragnęłam stworzyć coś w tym guście, choćby minimalnie...

Niemrawo szła mi ta praca, bo źle się czułam. Powód objawił się wczoraj- angina.
Jednak zaatakowana przez paciorkowce zdołałam jakoś dokończyć.
Oksyda moja strasznie długo ciemnieje, właściwie to dopiero po nocy widzę, że już nie jest szare, czy miejscami wręcz brązowe!, tylko przypominające czerń. No i druciki mi się troszku powyginały przy jej zdzieraniu. Nie jest polerowana, ma raczej lekkie satynowanie, w sumie może i lepiej.

Miało być w stylu gigerowskiej psychomechaniki, właściwie tonie wiem, czy na pewno tego oczekiwałam, co teraz widzę :).
Niemniej jednak jestem zadowolona, może jak wyzdrowieje, to mi się to zmieni.
Na pewno nie jest tu wszystko tak 'upchane', mam też wrażenie, że nieregularność, czy jakby kto nazwał brak symetrii, zaburzenie kompozycji itp ma znaczenie, stąd tytuł-entropia

A to tył pracy, dla konsekwencji wielowątkowości.